Pokój nr 12

Cóż. Pokój może i nie był za duży, ale jak na taką dziewczynę zwyczajnie wystarczył. Ściany były koloru brudnej zieleni, a na środku leżał stary dywanik, któremu przydałoby się odświeżenie. Przynajmniej łóżko było całe i zdrowe, nie mówiąc że w środku znajdowała się również duża szafa, kilka regałów, biurko, lustro, krzesło i okno. Tak, okno na świat musi być. Nie ma to tamto.
Miejsce w którym można będzie odetchnąć bo masakrycznym dniu w szkole, rozleniwić się do końca oraz ogarnąć się nie co. Nie mówiąc o obolałych kościach, którym też należy się nieco odpoczynku. Tak właśnie..odpoczynku. Każdy gość był tu mile widziany.

I tak właśnie się zdarzyło że podeszła to z Gabrielem. Po odebraniu klucza, otworzyła drzwi. - Uh..no nareszcie mogę pozbyć się torby. - Weszła do środka, i rzuciła ją w kąt. - Już.

Wszedł za dziewczyną do pokoju i rozejrzał się dookoła, dokładnie oglądając pokój. Może i nie był on jakoś specjalnie wspaniały, ale z tego co słyszał o internatach, akademikach i tego typu mieszkaniach, to tak na dobrą sprawę wcale nie spodziewał się czegoś specjalnego. Zamknął za sobą drzwi i podszedł do okna. Widoki może też nie były specjalnie, ale trzeba myśleć pozytywnie. Uśmiechnął się i odwrócił do dziewczyny. - No to miłego życia na swoim życzę. – zatoczył dłońmi koło, chcąc pokazać ogół tego pomieszczenia. Po chwili usiadł na łóżku, nie bardzo wiedząc co ze sobą zrobić. - Ile za mieszkanie w tym pokoju będziesz płacić? Jakieś spore koszty czy raczej się opłaca? - Zapytał z ciekawości. Nie żeby chciał się tu przeprowadzać... Był zadowolony z mieszkania w zwykłym domku jednorodzinnym, nawet jeśli dzielił swoją przestrzeń osobistą z matką. Z resztą i tak często się z nią nie widywał – z racji jej pracy. Była raczej osobą, która tam spała, a nie mieszkała.

-Ujdzie. - Uśmiechnęła się. - Opłaca się moim zdaniem. Bardziej niż jakbym miała wynajmować gdzieś mieszkanie. - Tak. To mogłoby ją wyjść nieco drożej. - Do tego święty spokój. Dość mojej matki, która kiedyś zapytała moją koleżankę czy razem chodzimy i jak zmieniłam swoją orientację to chociaż mogłam jej powiedzieć. Biedna Adelle się wystraszyła i do dzisiaj nie wiem co u niej słychac. - no ale co poradzić. Tacy już są rodzice prawda?

Wytrzeszczył oczy słysząc słowa dziewczyny. - No tak... rodzice, ale żeby aż tak? - Spojrzał na nią z lekkim niedowierzaniem. Ale co mógł powiedzieć. Różni bywają ludzie i widocznie nawet takie przypadki się zdarzają. Zaciekawiło go, czy jego matka też by była zdolna do takich domyśleń, ale szybko odrzucił od siebie tą myśl. Nie za bardzo był przekonany co do tego, że ona w ogóle się czasem zastanawiała nad jego osobą.
- No nie wiem czy będziesz miała taki spokój o jakim mówisz... W końcu mieszkanie w takich miejscach jest znane z dość "ciekawych" przeżyć ...- uśmiechnął się do dziewczyny, po czym oparł na łokciach. Łóżko na nowe nie wyglądało, ale musiał przyznać, że dość wygodne, jak na internat.

-Aj tam. Zobaczymy. Może będzie całkiem sympatycznie. - Zaśmiała się i dosiadła się na łóżko. I w tedy stało się to o czym nie pomyślała. Całkowicie nie pomyślała o takiej opcji. Bo łóżko chyba nie wytrzymało takiego ciężaru, głośno stęknęło i załamało się..materac leżał na ziemi.
-HMMM...Brawo..jesteś za gruby! - Zaśmiała się. Jak oni to zrobili no..biedne łóżko...takie połamane.

//Kyo mnie uprzedziła i powiedziała na skype że mam cie nie gwałcić XD

Nie spodziewał się takiego obrotu wydarzeń... Właśnie w myślach pochwalił wygodę łóżka, a tu taka niespodzianka. Na początku zaskoczony, zaczął się śmiać wyjątkowo głośno. Możliwe, że pokój na prawdę wpasował się w cenę. Podniósł się z łóżka i stanął kawałek od niego, przyglądając się pozostałościom mebla. - No to Ci powiem, że będziesz miała wyjątkowo wygodną pierwszą noc...- skrzyżował ręce na piersiach. - Ale na moją wagę winy nie zwalaj. To w momencie, kiedy Ty się dołączyłaś, łóżko postanowiło, że ma dość... Ale ja nic nie mówię ~- Zrobił niewinną minę.
Sytuacja śmieszna, ale fakt, że dziewczyna została w tym momencie pozbawiona normalnego snu, nie był już taki zabawny - Co zamierzasz z tym zrobić?

-Uhhh.. - Spojrzała się na to... - Sama nie wiem...załatwię sobie nowe a jak nie wyjdzie to prześpię się na ziemi. Nie raz to robiłam w gorące noce na poddaszu. - Uśmiechnęła się trochę krzywo. - Tylko bede budziła się co godzinę bo wtedy jestem czujna i budzi mnie najmniejszy szmer, ale chyba jakoś sobie poradzę. Powiedzmy, że to test na przetrwanie. - Szturchnęła łóżko nogą...kompletny wrak łózka jeśli można tak powiedzieć. - Jeszcze jakaś niespodzianka na dzisiaj?

Nie miał nic do spania na podłodze, zwłaszcza, że dziewczyna miała jeszcze do dyspozycji materac. Nie podobał mu się jednak fakt, że dla niej było to niekomfortowe, a on sam był w pewnym sensie przyczyną jej problemu. Ale kto mógłby przewidzieć taki skutek... - No zbyt wielkiego wyboru nie masz, ale zanim uda Ci się załatwić nowe łóżko u osób, które są odpowiedzialne za internat - może minąć kilka dni. - Głupia sprawa z tym wyrkiem. Już na wstępie rozwalić mebel, można to chyba nazwać talentem. - Chcesz to mogę się do nich przejść, jak będę wychodził, to może uda mi się coś załatwić. - uśmiechnął się. Miał tylko nadzieję, że kierownik budynku się tym zainteresuje i nie karze dziewczynie kupować mebla na własny koszt.

-Apf. Poradzę sobie. - A później usłyszała jego słowa o pomocy. Awww. Jakie to kochane. Ale z drugiej strony sprawiło, ze zaczęła się nieco podśmiewać. - Gabriel. Chcesz zaszczycić ich swoim majestatem aby mi nie fikali zbytnio? Zburzysz im światopogląd. - Zaśmiała się. - O boże. Anioł Ciemności nadchodzi. Bój się obsługo internatu, albowiem jest na moje wezwanie i czeka was koniec.. - Powiedziała dramatycznym głosem, wyciągając przed siebie rękę, jakby serio miał ktoś zginąć. I o.

Słysząc słowa dziewczyny zaśmiał się. - No tak. . . Raczej nikomu krzywdy nie zrobię, ale jakby tak na to spojrzeć. Wpadnie tam chłopak i po prosi o wymianę łóżka, bo zepsuł z koleżanką? Taak. To będzie bardzo normalne - Spojrzał na nią widocznie rozbawiony całą tą sytuacją. W sumie taka reakcja może być jak najbardziej możliwa. Wszystko na dobrą sprawę zależało od tego, jakie osoby zajmują się internatem.

-Oh proszę cię. - Klepnęła go po plecach. Cóż. Była niska więc musiała podnieść nieco łapkę. Ah ten metr 60. No ale nic. Poklepała go po tych plecach, poklepała z całkowitą powagą. - Ale jak zajdę z powodu tego łóżka to wiesz...będę cię ścigać o alimenty. - Zaśmiała się. Mało możliwe ale wiadomo, trzeba się nieco ponabijać. W Devonie odzywała się dobrze znana żywotność. Wlazła na lekko połamane łóżko, a raczej na kawałek drewna który wystawał.. Stanęła na nim. złapała równowagę i odrzekła z pełną powagą.
-W końcu mogę spojrzeć ci w twarz..

Spojrzał na nią z najbardziej poważną miną, na jaką było go stać. - Tylko mnie tu w nic nie wrabiaj. Nie dam się tak łatwo. Zwłaszcza, że nie zasłużyłem - wstawił jęzor w jej stronę i wyprostował się, aby być te kilka cm wyższym, niż normalnie. - Wiesz, może i jesteś teraz dość wysoka, ale ja nie muszę mieć łóżka, żeby być dużym. Z resztą widoki z góry są często ciekawe - Uśmiechnął się szeroko. Nie ma po co ukrywać faktów, jak każdy człowiek - lubił korzystać z okazji, zwłaszcza, jeśli nie szkodziły innym.

-A wiesz co pomaga małym? Lepiej rozkładam środek ciężkości . - Przez co miała lepszą równowagę. Ugięła więc nogi i wyskoczyła na biednego Gabcia. Gdyby był tu ktoś jeszcze mógłby palnąć że ona na niego leci. Prawda taka że ona lubi rzucać się na chłopaków. A co? Macie z tym problem? Z życia trzeba korzystać. Trzeba! Trzeba! A jak ktoś tego nie robi to nie jej problem. Była szansa na wywalenie kumpla..a co..trzeba wywalać.

Nie spodziewał sie tego z jej strony, zwłaszcza, że jeszcze się za dobrze nie znali. Ba, nawet prawie w ogóle. No cóż. W ostatnim momencie zrobił krok, żeby zachować równowagę. Musiał przyznać, że Devona była strasznie pozytywna. - Wygodnie Ci tam na górze? - Zapytał i odwrócił się tyłem do zmasakrowanego łóżka. Usiadł na nim [jakkolwiek to było możliwe] i zaczął tykać dziewczynę w bok, żeby z niego zeskoczyła dobrowolnie. Nie nie przeszkadzała mu, po prostu było to nieco niespodziewane z jej strony. No coż, może jak ją pozna lepiej, to zdoła sie przyzwyczaić do tego typu wygłupów. - Chyba nie chcesz do końca swojego nowego pokoiku rozwalić, hm? - Zapytał. Po rozwaleniu reszty nie było już chyba możliwości do normalnego wytłumaczenia się u jej opiekunów. Biedni ludzie... Aczkolwiek może być wesoło, jeśli trafi się ktoś z bujną wyobraźnią.

- Ano bardzo wygodnie. Nie trzeba używać własnych nóg... - A Dev? Cóż miała zrobić. Cieszyła się że Gabriel zachowywał się tak delikatnie. Kiedyś jak próbowała tak skoczyć na znajomego, to ten się odsunął, a Dev zaryła w szafkę. No cóż. To było dawno temu. Dlatego też dziewczyna spokojnie go puściła. - No. Bo jeszcze nie dość że coś napsocimy to cię wygniotę i co wtedy! - Jaaasne...powisiałaby jeszcze troszkę. Ale to dlatego że przy okazji było jej ciepło. Ciepłolub jeden!

Udało mu się wyplątać i usiadł swobodnie na skraju łóżka, spoglądając kątem oka na dziewczynę - Nie sądzę, aby było tak łatwo mnie wygnieść- uśmiechnął się nieznacznie, po czym podparł się rękami o brzeg łóżka i podniósł do góry. Nie chciał szybko uciekać, bo na dobrą sprawę nie miał wiele do roboty. Jednocześnie wiedział jednak, że pasowałoby się powoli zbierać. Nie odezwał się jednak w tej kwestii, chciał dziewczynie pomóc chociaż w kwestii wymiany łóżka. W końcu też był współwinny jego rozwaleniu się. Aż dziwne, że kierownicy akademiku nie zainteresowali się w jakim stanie są ich pokoje i czy spełniają jakiekolwiek normy. - To jak? Idziemy wypytać kierownictwo, czy zechcą coś z tym zrobić? - Wskazał ręką na pozostałości posłania i spojrzał na nią pytającym wzrokiem.