Pokój nr 3

-Przeszły Cię dreszcze, coś się stało?-wyjął ręce spod jej koszuli i pocałował namiętnie brunetkę.-No powiedz, proszę...-dotknął ręką jej policzka.

Po chwili podniosła powieki. Brunetka pokręciła przecząco głową.
- Wszystko gra. - powiedziała po chwili

-Cieszę się, kocie.-znowu włożył jej ręce pod koszule, tym razem trochę wyżej. Gdy doszedł do stanika, ręce zeszły niżej. Dalej ją masował, po czym odchylił trochę jej bluzkę i pocałował jej brzuch.

Brązowo włosa podniosła swoją dłoń, po czym dotkneła jego dłoni, a następnie przesuneła ją na łóżko.
- Przestań. - powiedziała cicho

Brązowo włosa podniosła swoją dłoń, po czym dotkneła jego dłoni, a następnie przesuneła ją na łóżko.
- Przestań. - powiedziała cicho

-Dlaczego?-przestał. Popatrzył Belli w oczy.-Okay, jak nie to nie.-splótł swoje palce z jej i pocałował ją lekko w usta.-Boisz się mnie?-spytał dziewcznę.

- Po prostu. - mrukneła
Prawdę mówiąc dziewczyna nie była tak całowana, więc można by rzec, że nie była przyzwyczajona do tego.
- Nie...

-Nigdy się nie kochałaś?-spytał, po czym Dim rzekł:-No tak, miałem nie pytać. Ale kiedyś musi być ten pierwszy raz...-powiedział, patrząc w okno. Czy ona w ogóle mu ufała?

- Fajnie, że przyomniałeś sobie o tym. - zdobyła się na mały uśmiech - Ale to nie znaczy, że ten pierwszy raz miałby się odbyć dzisiaj...
Westchneła ciężko. Niedługo będzie musiała wracać do domu.

-No cóż...-pocałował ją w usta.-Może kiedy indziej.-też się uśmiechnął.-Zgaduję, że musisz wracać. Może Cię odprowadze?-pocałował ją jeszcze raz.-Gdzie mieszkasz?
//powinnaś stworzyć mieszkanie czy dom dla Belli i jej ciotki na osiedlu//

-No cóż...-pocałował ją w usta.-Może kiedy indziej.-też się uśmiechnął.-Zgaduję, że musisz wracać. Może Cię odprowadze?-pocałował ją jeszcze raz.-Gdzie mieszkasz?
//powinnaś stworzyć mieszkanie czy dom dla Belli i jej ciotki na osiedlu//

"Nie bądź taki pewien..." pomyślała. Odwzajemniła pocałunek.
- Nie musisz mnie odprowadzać. - powiedziała po chwili - No...w takim jednym bloku. Kiedyś ci go pokażę~

//Wiem. W tygodniu stworzę.///

-Chociaż zostań jeszcze chwilę...-mruknął. Podniósł się z łóżka i otworzył drzwi wejściowe.-Albo może chodźmy jeszcze nad jezioro, co?-przerwał i wyciągnął z szuflady czarny, zgięty przedmiot. Postarał się ukryć go przed wzrokiem dziewczyny, po czym schował go pod koszulę.-Wieczorem jest tam bardzo pięknie.-dokończył.

- Może kiedy indziej pójdziemy. - powiedziała po chwili
Zbytnio mu się nie udało tego ukryć. Brunetka zmrużyła oczy, przyglądając się badawczo chłopakowi.

-Jak tam chcesz.-widząc spojrzenie dziewczyny, natychmiast odwrócił wzrok. Zamknął drzwi i usiadł obok dziewczyny.
-O Co ci chodzi, kurna?-spytał brunetkę, która patrzyła na niego.-Przepraszam.-powiedział do Belli i spuścił wzrok na podłogę.

Brunetka nadal przyglądała się badawczo chłopakowi.
- Co tam chowasz? - spytała po dłuższej chwili

-Nieważne.-odpowiedział, ale po dłuższym wpatrywaniu się w niego nie wytrzymał.-USP, jeśli wiesz, co to.-powiedział, ciągle gapiąc się w podłogę.

Brązowo włosa cmokneła z aprobatą, po czym uśmiechneła się podejrzliwie.
- Po pierwsze, cienko cię widzę, skoro uległeś. - mrukneła - A po drugie, nie wiem, ale domyślam się, że mi zaraz powiesz.

Wyjął czarny pistolet spod koszuli i położył Belli na kolanach. Następnie zwrócił wzrok ku podłodze. "Cholera, co się ze mną dzieje"-pomyślał.

Widząc pistolet ani drgneła. Jedynie pokiwała wolno głową. Brawo dziewczyno! Z kim ty się zadajesz?

-To jedyna pamiątka po moim ojcu. Nie wyobrażaj sobie za dużo.-powiedział Dim do dziewczyny. Wstał szybko i podszedł do okna. Spojrzał na ogród.
-Obawiam się-westchnął-że mnie nie zrozumiesz. Podszedł do dziewczyny, zabrał pistolet i odłożył na szafkę obok.

- Rozumiem. - powiedziała po dłuższej chwili
Nadal przyglądała się badawczo chłopakowi. Brunetka westchneła ciężko, a potem pokiwała przecząco głową.
- Rozumiem, że to jest pamiątka po twoim ojcu. Ale dlaczego chciałeś teraz z tym pistoletem iść? - mówiąc to, uniosła jedną brew do góry.

-Wieczorem na dworze kręcą się różne typki.-powiedział, siadając obok Belli.-A gdyby coś się stało?-pocałował Bellę i wplótł ręce w jej włosy.-A tego bym nie chciał.-szepnął.

Brunetka delikatnie odsuneła się Odp Dimitrieva.
- Może i tak, ale nie oznacza, że akurat mnie to spotka. - mrukneła
Następnie wstała, wzieła swoją torebkę i ruszyła w stronę drzwi.
- Pa. - powiedziała na odchodne, po czym wyszła. [zt]

Zapukała do drzwi. Miała nadzieję że kolejny sąsiad będzie milszy. Dimitirev... hmmm... O nim nie słyszała...