Ulica przy osiedlu

Osiedle przy którym znajduje się szkoła Amoris to raczej spokojna i przyjazna okolica. Wzdłuż drogi dość gęsto posadzone są lipy, będące źródłem przyjemnego cienia w gorętsze dni. Z jednej strony ulicy stoją wolnostojące domy, z drugiej natomiast znajduje się faktyczne osiedle.

Vii doszła na drogę przy osiedlu i przyglądając się dokładnie każdemu budynkowi, szła powoli przed siebie. Nie miała czym się zająć po szkole, a nic kreatywnego nie przychodziło jej do głowy. W końcu skoczyła na spacerze. Nawet nie zauważyła, kiedy dotarła w okolice szkoły. Nigdy specjalnie nie przyglądała się okolicy, ponieważ więcej czasu spędzała w ogrodzie szkolnym, dlatego też chcąc skorzystać w okazji, zaszła tutaj. Stwierdziła, że warto, bo może a nuż coś jej wpadnie do głowy i będzie mogła zająć się kolejnym rysunkiem albo malunkiem. Stanęła przed jednym z budynków i zamyśliła się, wpatrując się w niego z charakterystyczną miną.

Z dużego białego domu z czarnymi dachówkami wyszedł czerwonowłosy chłopak, pospiesznie zamykając za sobą drzwi, robiąc przy tym trochę hałasu, głośno przeklinając trzymany w rękach pęk kluczy, które za nic w świecie nie chciały pasować do zamka. Po włamaniu do mieszkania, które zdarzyło się podczas krótkiej nieobecności chłopaka w domu, jego rodzice postanowili zwiększyć ilość zabezpieczeń, co poskutkowało wymianą zamków i założeniem nowych patentów, co doprowadzało Castiela do wścieklizny. Na ironię nowy system obrony przed złodziejami okazał się największym wrogiem czerwonowłosego, który nie potrafił spamiętać który z kluczy pasuje do czego, mimo solidnego oznaczenia ich dopełniającymi się kolorami.
Wreszcie udało się! Castiel wyszedł przed dom, zatrzasnął furtkę i właśnie wtedy zauważył dziewczynę ze szkoły, stojącą na chodniku tuż obok jego miejsca zamieszkania i wpatrującą się w jego okna. Miała jakiś problem? Tego chłopak nie był pewien. Ale choć trochę się spieszył, zatrzymał się na chwilę i zagadał do niej:
- Hej, co tak stoisz? Szukasz kogoś czy co?
Ton jego głosu być może wcale nie zabrzmiał grzecznie czy pomocnie. Jeśli mamy być szczerzy, czerwonowłosy raczej trochę warknął na bogu ducha winną dziewczynę. Ale należy mu to wybaczyć. Buntownicy już tak mają.

Nie zauważyła chłopaka w pierwszej chwili, dlatego w momencie, gdy zaczął do niej mówić - podskoczyła zaskoczona. No tak, znowu odleciała myślami. Spojrzała na niego zmieszana, nie bardzo wiedząc co mu odpowiedzieć. Na dobrą sprawę do jego mieszkania nie miała nic, do niego samego też nie. Jakby chociaż wiedziała, że akurat ten dom należał do Castiela. -Umm. N-nie, nie szukam nikogo. Przypadkiem się tu znalazłam i trochę zamyśliłam - Odpowiedziała mu zniżając nieco głowę, aby uniknąć kontaktu wzrokowego. Jak długo nie wpatrywała się w oczy rozmówcy - tak długo mogła prowadzić jakąkolwiek rozmowę. Chciała się już stąd ulotnić, ale nie zrobiła ani kroku, ścisnęła tylko swój kończący się ołówek do szkicowania i czekała na odpowiedź, bądź sygnał od chłopaka, że ma stąd uciekać.