Rynek

Poczuła się co najmniej głupio. Przecież nie tylko ona tu marzła. Spojrzała na białowłosego zastanawiając sie przez chwilę. Nie mieszkała bardzo daleko, wystarczyło tylko przejść przez las i przejechać jeden przystanek, albo wsiąść w tramwaj. Niechciała jednak ciągnąć go na siłe. Jej zamyslanie przerwało mignięcie sylwetki grabarza na którym skupiła swój wzrok. - A jednak żyje - powiedziała uśmiechając się lekko i powróciła do towarzysza powtarzając mu przed chwilą wymienione w myślach możliwości. - Obie drogi pokonuje się mniejwięcej w tym samym czasie, zależy w którą strone ty zmierzasz. Niechciałabym byś nadkładał drogi. - skończyła swoją wypowiedź i spojrzała na swoje buty próbując sobie przypomnieć stan swego pokoju.

Nie za bardzo wiedział o co chodziło Lesliemu. Przyglądał się jego poczynaniom, starając się zrozumieć, co chciał w ten sposób uzyskać. Jako, że Aiko nie przyłożyła większej uwagi do przybysza, to białowłosy wolał nie wnikać głębiej.
Skinął głową, starając się jakoś ogarnąć obie możliwości - co nie za dobrze mu poszło, więc tylko uśmiechnął się lekko - Jak dla mnie, to sposób w jaki chcesz dotrzeć na miejsce nie ma znaczenia. Wybór należy do ciebie. - Nie mówił nic o tym, gdzie on mieszka, to czy nadrobi drogi czy nie i tak nie miało znaczenia, więc po prostu przemilczał tą kwestię.

Po raz kolejny odczuła troskliwość towarzysza, która wydawała się dla niego rzeczą naturalną. Może ludzie we Francji są inni? zapytała samą siebie zamyślając się na chwilę. Powracając do rzeczywistości spojrzała na mały zegarek przymocowany do jej ręki. Potrząsnęła nim i otarła zamarznięte krople z powierzchni obserwując przesuwający się sekundnik. -Działa! - wykrzyknęła uradowana i przystawiła tarcze pod nos białowłosego. Po chwili jednak speszona opuściła rękę czerwieniąc się nieznacznie. Skąd ta spontaniczność? Chyba mózg mi zamarzł~ powiedziała sama do siebie i bez namysłu poczyniła kilka kroków kierując się w stronę lasu. - No choć, bo nam bus ucieknie - wyszczerzyła się odwracając głowę. Humor minimalnie jej się poprawił, a dzięki dodatkowemu odzieniu przestała szczękać zębami. No i chyba nawet trochę słońce wyszło..

Bardzo, bardzo Cię przepraszam za ten brak odpisu. Mea culpa, mea culpa, mea maxima culpa. D:

- Zawsze jacyś się znajdą. - odpowiedziała na jego stwierdzenie, wzruszając ramionami. A czego niby się spodziewał, pustek w samym centrum? Niezwykle wątpliwe. Gdzieś tam zauważyła nawet Aikoi - daleko nie zaszła, nie ma co. A może ten chłopak obok niej był JEJ chłopakiem? W sumie była tego ciekawa, ale musiała aktualnie trzymać tę wnerwiającą innych cechę charakteru na wodzy.
- Na to wygląda. - odparła, chowając ręce do kieszeni i bujając się raz w przód, raz w tył. Nie, żeby go wyganiała, ale niczym natrętna mucha towarzyszyłoby jej poczucie winy, gdyby niestety facet się przez nią pochorował.
Już miała wymienić z nim sztywne, grzecznościowe do widzenia, gdy ten ściągnął z palca pierścionek i wręczył jej go. Cass zamrugała kilka razy, lekko skonsternowana - Leslie wydawał się jej, jak na razie, ostatnią osobą, która mogłaby jej coś takiego wręczyć. Patrząc to na jego twarz, to na błyskotkę, zastanawiała się przez chwilę czy po prostu nie chce tu zrobić jakiejś sceny, czy coś w ten deseń, ale mina grabarza była jak najbardziej... Poważna.
- Ym... W sumie i bez tego bym Cię zapamiętała, ale... Dziękuję. - wolała przyjąć ten prezent, bo podobnie jak sama blondyna, Leslie raczej nie lubił, gdy ktoś mu odmawiał. Przynajmniej takie odbierała wrażenie.
- A teraz idź już, nie chcę mieć na sumieniu Twojego przeziębienia. Trzymaj się. - pożegnała się grzecznie i poszła sobie, gdzieś tam, hen daleko.

zt.

Widząc żywą reakcje dziewczyny na działający zegarek, zaśmiał się nieznacznie. Widocznie dziewczyna oswoiła się nieco z jego obecnością, a to nie ukrywając, ucieszyło chłopaka. W końcu znacznie przyjemniej towarzyszy się komuś, kto nie próbuje uciekać i czuje się nieswojo.
Skinął głową, słysząc słowa Ai - Idę idę, a nawet jeśli ucieknie nam bus. To wiedz, że tak szybko się mnie nie pozbędziesz - wyszczerzył w stronę dziewczyny i ruszył za nią. W międzyczasie włożył ręce do kieszeni spodni, mimo wszystko, nie chciał by mu palce po odmarzały, nie żeby mu było zimno czy coś, ale zawsze to przyjemniej ogrzać paluchy - chociażby w tak skromny sposób.
W tym samym momencie, w którym włożył ręce do kieszeni, poczuł wibracje w telefonie. Wyciągnął go z kieszeni i przeczytał wiadomość. - Aiko, będę musiał Cię jednak zostawić. Mama się o mnie upomina, obiecałem jej obiad. Kurtkę zabierz ze sobą, przy okazji mi kiedyś oddasz. - uśmiechnął się i pomachał dziewczynie na pożegnanie.
[z\t]

Po tym, jak podarował jej niewielki prezent, patrzył tylko w jej błyszczące oczy i ciężko oddychał. Zaczynało robić się zimno i wypadałoby wrócić do domu... cokolwiek. Tak więc kiedy już pożegnał się z blondynką, ruszył również w swoją stronę.
Heh... Śmieszne... Taka przyjemna dziewczyna... Ciekawe, czy będzie mi dane jeszcze ją kiedyś spotkać. - Pomyślał, wkładając ręce do kieszeni. Przebijając się przez tłum ludzi, często niezauważany i popychany przez większych od siebie w dotarł w końcu na mniej "zaludnione" uliczki...

[z/t ---> Zakład pogrzebowy]

Zrobiło się jej trochę smutno.. Mimo to założyła swoje słuchawki na uszy i jak gdyby nigdy nic ruszyła naprzód kierując się w stronę przystanku.

[z/t -> Osiedle]

Temat jest pusty i gotowy do pisania

Wszyscy zt