Klasa

Tu odbywają się lekcje

Lekcje jeszcze się nie rozpoczęły, toteż Sebastian bez pośpiechu wszedł do klasy, w której miał poprowadzić swoje pierwsze zajęcia. Co prawda, nie miała to być pierwsza lekcja w życiu, ale w tej szkole jak najbardziej. Miał nadzieję, że obędzie się w niej bezproblemowo - nie tak, jak poprzednio.
Zajął swe miejsce przed biurkiem i z wolna sięgnął po teczkę z jego rzeczami. Wyjąwszy z niej potrzebne przedmioty usadowił się wygodnie i otworzył książkę autorstwa Georga R.R Martina, a następnie zagłębił się w jej treść, nie zważając na odgłosy dobiegające z korytarza, dające znać, iż przerwa rozpoczęła się na dobre.

Nagle drzwi klasy otworzyły się a do środka weszła pani Molière. Po klasie rozeszło się echem ciche stukanie jej wysokich butów. Bez słowa podeszła do biurka, po czym posłała uśmiech siedzącemu przy nim nauczycielowi.
- Nie wziął pan dziennika z pokoju nauczycielskiego, toteż postanowiłam go panu przynieść - Powiedziała szaleńczo miłym głosem, po czym położyła niebieski dziennik na biurku.

Słysząc dźwięk otwieranych drzwi nawet nie drgnął. Dopiero gdy po klasie rozszedł się stukot obcasów zdecydował się podnieść wzrok na nowo przybyłą. Przelotnym spojrzeniem zlustrował całą sylwetkę kobiety, zatrzymując się na jej krągłościach. Nie kwapił się nawet, by ukryć zaciekawienie jej osobą.
- Ależ dziękuję. Całkowicie wyleciało mi to z głowy. - Odezwał się, kiedy rudowłosa odłożyła dziennik na biurko. - My się chyba jeszcze nie zdążyliśmy poznać.
Podniósł się z krzesła i ujął drobną dłoń nauczycielki, składając na niej krótki pocałunek. Co jak co, ale szarmanckie zachowanie wobec dam jest jak najbardziej wskazane.
- Sebastian mnie zwą. - Spojrzał na kobietę, a na jego twarz wpełzł nikły uśmiech,

Wyprostowała się i oparła rękę na biodrach, wciąż uśmiechając się do niego swoim krzywym uśmieszkiem. Trzeba przyznać, że jak na nauczyciela był całkiem przystojny. Nie często zdarza się ktoś taki, a trzeba przyznać, że przyciągał wzrok. Wyglądał na bardzo stanowczego, jednak jego uśmiech był bardzo ładny.
- Faktycznie, my się jeszcze nie znamy - Powiedziała, bez wahania podając mu swoją dłoń, którą to on pocałował.
- Scarlett. - Odpowiedziała, opuszczając rękę w dół.
- To mój pierwszy rok w tej szkole... Mam nadzieję, że dam sobie radę i dobrze będzie nam się razem pracowało. - Odgarnęła włosy ze swojej twarzy, które to jednak z powrotem opadły na swoje dawne miejsce

- Miło mi Cię poznać, Scarlett. - Powtórzył jej imię, jakby próbując sobie je bardzo dobrze zapamiętać. Dopiero teraz mógł jej się lepiej przyjrzeć. Miała duże, zielone oczy, które jeszcze podkreślała makijażem. Musiał przyznać, że zielone oczy i ogniste włosy były interesującym połączeniem, zwłaszcza w tym przypadku. Zastanawiał się jak radziła sobie z natrętnymi uczniami, skrycie podkochującymi się w niej, a których pewnie była spora liczba.
- No to widzę, że jesteśmy w podobnej sytuacji. Ja również dopiero zaczynam pracę w tej szkole. - Dodał po chwili, opierając się o skraj biurka. - Jestem pewien, że sobie poradzisz, może nawet lepiej ode mnie.
Przechylił lekko głowę, nie spuszczając z kobiety wzroku.

Ponownie odgarnęła włosy spadające na czoło, patrząc swoimi uwodzicielskim wzrokiem na Sebastiana. Faktycznie zdarzało jej się, że wielu uczniów skrycie lub nie, podkochiwali się w niej, ona jednak zawsze to ignorowała, ponieważ była wieczną singielką. Ale nie można powiedzieć, że niektórzy uczniowie jej się nie podobali. Wręcz często się to zdarzało, niestety wolała nigdy o tym nie mówić, by czasem nie zostać wyrzucona ze szkoły za coś takiego.
- Doprawdy? W takim razie nie będę czuła się samotnie jako nowicjuszka. - Podeszła do niego krok bliżej, teraz dokładnie widziała kolor jego chłodnych oczu.
- Nie wyglądasz mi na Francuza... - Powiedziała po chwili zastanowienia

Szczerze powiedziawszy uwodzicielskie spojrzenie nie zbyt działało na Sebastiana, co nie znaczyło, że kobieta mu się nie podobała. Wręcz przeciwnie!
Uśmiechnął się, tym razem nieco szerzej, widząc jak nauczycielka walczy z własnymi włosami, opadającymi ciągle na jej twarz. W pewnym stopniu było to nieco urocze zachowanie.
Sebastian ciekawy był czy rudowłosa była podobna do niego samego jeśli chodziło o słabość do uczniów. Może tak, może nie?
Przeczesał szybkim ruchem czarne jak smoła włosy.
- Samotnie? Dlaczego myślałaś, że mogłabyś się tak czuć? Taka kobieta jak ty? - Uniósł jedną brew, udając zdziwienie. Doskonale wiedział, że osoba z takim wyglądem nie mogła narzekać na brak zainteresowania.
- Skąd spostrzeżenie, że mógłbym nim być? - Spytał po chwili lekko pochylając się ku rozmówczyni.

Usiadła na jego biurku zakładając nogę na nogę. Coraz bardziej podobała jej się rozmowa z mężczyzną, ponieważ wydawał się na prawdę intrygującą osobą.
- Wiesz... Bałabym się, że starsi nauczyciele mnie nie zaakceptują, albo co gorsza nie dam sobie rady z uczniami. - Zrobiła słodką minę. Każdy jej ruch był niemożliwie płynny a ona sama w sobie była bardzo elegancka i kobieca prawie pod każdym względem.
- Jesteśmy we Francji, więc większość tutaj to Francuzi, ja jednak jestem z Wielkiej brytanii, a ty? - Zapytała, spoglądając na zegar wiszący na ścianie. Niedługo kończyła się przerwa, a jej jeszcze nie chciało się iść na lekcje.

Teraz ona siedziała obok niego. Ciekawie. Odwrócił głowę w jej stronie, lustrując ją spojrzeniem.
- Taka miła osóbka jak ty na pewno szybko dogada się z gronem innych nauczycieli. A o uczniów też nie powinnaś się martwić. Na rozpoczęci nie wydawali się jakoś specjalnie nie znośni. Chociaż pozory mogą mylić... - Odezwał się po chwili, wzruszając ramionami. Przeniósł wzrok na okno z widokiem wprost na szkolny dziedziniec.
- Faktycznie. Jak mogłem o tym zapomnieć... Przepraszam, całkiem niedawno się tutaj wprowadziłem, więc czasem zdarz y mi się popełnić taką gafę... - Przeklął się w duchu za własną głupotę. Jak mógł o tym nie myśleć? - Ale masz rację, nie jestem francuzem. I tak jak ty, jestem z Wielkiej Brytanii, a konkretniej Anglii. Miło znaleźć kogoś z rodzimego kraju za granicą.
Uśmiechnął się, ponownie zwracając spojrzenie na kobietę.

Przeniosła wzrok na mężczyznę, który to również patrzył w jej stronę.
- Oh... Nie byłabym taka pewna. Czasem zdarza się, że jestem bardzo nieśmiała, wiesz? - Powiedziała, delikatnie drapiąc się w kolano. Rzeczywiście trochę się bała, ponieważ pierwsze dni pracy są zawsze trudne, jednak z drugiej strony była pewna, że da sobie radę, ponieważ była twardą kobietą. Kiedy usłyszała, że
mężczyzna również pochodzi z Anglii, rozpromieniła się.
- Ojej! Na prawdę mamy dużo wspólnego. - Uśmiechnęła się, po czym zeskoczyła z biurka. Niestety źle postawiła nogi i poleciała do przodu. Na szczęście na Sebastiana.
- P-przepraszam. - Na jej twarzy pojawiły się bardzo widoczne rumieńce.

Wygiął usta w lekkim uśmiechu, słysząc jej odpowiedź.
- Nie wierzę. Nieśmiała? Czyżby? - Uniósł brew, zbliżając się nieco do rudowłosej. Odnosił zupełnie przeciwne wrażenie. No, chyba że wygląd i pierwsze wrażenie może mylić, choć nie był tego do końca pewien.
Siedział w bezruchu, kiedy kobieta zeskoczyła z biurka. Próbując zapobiec jej upadkowi zerwał się szybko, podtrzymując ją w ramionach. Kątem oka zauważył, że rudowłosa wyraźnie się rumieni. Mimowolnie uśmiechnął się do siebie.
- Nic Ci nie jest? - zapytał z troską w głosie, odgarniając rude kosmyki włosów z twarzy Scarlett.

Faktycznie Scarlett nie wyglądała na nieśmiałą. Wręcz przeciwnie. Twardo stąpała po ziemi i każdemu dawała do zrozumienia, że to ona jest tu panem i władcą. Jednak po mimo wybuchowego charakteru, zdarzało jej się że bała się nawet podejść i zapytać kogoś o godzinę. To zależało od tego jaki miała humor. Jednak teraz, kiedy Sebastian trzymał ją w ramionach, na prawdę czuła się dziwnie. Spojrzała mu w oczy, rumieniąc się.
- Nie.... Ale... - Dopiero teraz poczuła ból w nodze
- Chyba skręciłam kostkę - Westchnęła.
- Jestem taka niezdarna...

Przez moment, kiedy ich spojrzenia się spotkały przez głowę Sebastiana przeleciało tysiące myśli. Szybko jednak je od siebie odpędził, a gdy zauważył, że kobieta znów się rumieni nie mógł się powstrzymać od ponownego uśmiechu.
- Jesteś tego pewna? - Zapytał, starając się utrzymać równowagę. Jeszcze tego brakowało żeby Scarlett skręciła sobie w szkole kostkę. - Może to jednak chwilowy ból?
- Nie jesteś niezdarna. Każdemu się to mogło przytrafić. - Dodał po chwili. - Chodź. Usiądź na krześle.
Powolnym ruchem poprowadził ją do jednego z krzeseł delikatnie sadzając na miejscu. Nie bardzo wiedział co może teraz zrobić, więc postanowił czekać na reakcje rudowłosej.

Jej twarz lekko skrzywiła się, a ona sama zacisnęła delikatnie zęby, wciąż patrząc w oczy kruczowłosemu.
- Nie... Nie wiem, ale strasznie boli - Powiedziała wyginając swoje brwi. Faktycznie głupio by było gdyby już pierwszego dnia coś sobie zrobiła i to w tak idiotyczny sposób... Prowadzona przez Sebastiana czerwowłosa w końcu usiadła na jego krześle, po czym odgarnęła włosy z ramion.
- Na prawdę przepraszam za kłopot - Powiedziała jakby z wyrzutem do samej siebie. W sumie to bała się, że zaczęła tą znajomość nie w ten sposób co trzeba.
- Może ja lepiej pójdę do siebie, co? Tylko Ci przeszkadzam... - Cała jej wcześniejsza pewność siebie jakby gdzieś uciekła...

Drzwi gabinetu otworzyły się. U progu stanął Lysandre razem z czarnowłosą dziewczyną, która to również należała do jego klasy. Spojrzał na dwojga nauczycieli i uniósł brew do góry.
- To takie rzeczy dzieją się w klasie pod czas przerwy...?- Pomyślał, po czym odchrząknął.
- Czy możemy już wejść do klasy? - Zapytał dosyć niepewnym głosem. Sam nie był pewien, czy powinien pytać. Posłał ciepłe spojrzenia Ayano, po czym z powrotem przeniósł wzrok na nauczyciela.

Weszła do klasy jakąś chwilę po nich.
-Przepraszam za spóźnienie...- spojrzała w stronę nauczycieli i uniosła brwi zatrzymując się przy chłopaku i dziewczynie.
-Czy to jest normalne, że podczas przerwy nauczycielka romansuje z nauczycielem?- spojrzała na dwójkę uczniów stojących obok. Odgarnęła włosy z twarzy i uśmiechnęła się ciepło do nich.
-Jestem Koyami Sakeshino, miło mi was poznać.- podała im dłoń.

Zamrugała. W klasie znajdowała się dwójka nieznanych jej nauczycieli. Co się tu dzieje podczas przerw? - przemkneła jej przez myśl to pytanie. 
Niepewnie odwzajemniła uśmiech Lysandra. Po chwili do klasy weszła kolejna uczennica. 
Wzruszyła ramionami słysząc pytanie, które także jej błąkało się po głowie. 
- Takeshima Ayano, mi także miło. - uścisneła delikatnie dłoń dziewczyny. 

- Wydaje mi się, że powinnaś iść z tym do lekarza. Na pewno nie jest to nic poważnego, ale lepiej to sprawdzić. - Powiedział cicho, stojąc przed Scarlett. - Nie robisz żadnego kłopotu, to nie Twoja wina.
Wzdrygnął się na dźwięk otwieranych drzwi. Odwrócił głowę w stronę wchodzących uczniów. Na zaistniałą sytuację każdy zareagował w nieco odmienny sposób co było niezwykle komicznym obrazem.
- Nie słyszałem dzwonka, ale skoro lekcja się już rozpoczęła, to oczywiście możecie już wejść. Mamy mały problem z Panią Scarlett, ale zaraz się tym zajmiemy - Uśmiechnął się nieznacznie, kątem oka widząc jak nauczycielka masuje obolałą nogę.
Słysząc pytanie jednej z uczennic niemal nie zachłysnął się powietrzem. Spotkaj w klasie dwóch nauczycieli i już wymyślaj dziwne historyjki na ich temat. Ciekawe.
Nieco chłodnym spojrzeniem zlustrował uczniów, gdy jego wzrok zatrzymał się na białowłosym chłopaku na moment dłużej niż na resztę, jednak nie zbyt się tym przejął. Przynajmniej na razie.

Otworzył drzwi do klasy i powoli zlustrował przebywające w niej osoby. Wzrok zatrzymał chwilowo na nauczycielach. Widocznie coś się tu działo. Mógł jednak ruszyć nieco dupsko, może akurat trafiłby na cos ciekawego.
-Dzień dobry - odchrząknął nieznacznie i bez zbędnych słów skierował się w stronę jednej z wolnych ławek.

Kiedy drzwi się otworzyły spojrzała w ich stronę. Do klasy wszedł kolejny uczeń, który również zatrzymał wzrok dłużej na nauczycielach jednak bez zbędnych ceregieli ruszył w stronę wolnych ławek. Dziewczyna postanowiła pójść w jego ślady i zajęła ostatnią ławkę pod oknem. Póki co nie zapowiadało się żeby nauczyciele chcieli coś powiedzieć, więc nie mieli zbytnio po co stać.

Jej uśmiech całkowicie zszedł z twarzy. Nie chciała być tak miła dla uczniów i podarować im już pierwszego dnia dzień bez Języka Angielskiego... Była osobą, która nawet z obolałą nogą, zrobiłaby wszystko by dzięki niej ktoś nie poszedł wcześniej do domu.
- Ah... Może i powinnam - Powiedziała. Nagle usłyszała jak drzwi klasy otwierają się... Nawet nie usłyszała, kiedy był dzwonek.
- Ooo... Uczniowie. - Powiedziała wysokim i trochę idiotycznym głosem. Trochę to mogło dziwnie wyglądać, kiedy tak Sebastian się nad nią pochylał...
- To ja już pójdę... Chyba faktycznie wezmę wolne, wiesz? - Powoli wstała i podpierając ścianę wyszła z klasy.
- Do kiedyś! - Powiedziała wesoło, po czym zamknęła za sobą drzwi.
-Ale ze mnie idiotka... Pomyślała, kiedy stała już na korytarzu. Czasem tak miała, kiedy się speszyła... Nawet jeżeli to było dziwne...

[z/t]

Powiodła wzrokiem za najwidoczniej śpieszącą się nauczycielką. W międzyczasie do klau wszedł kolejny uczeń. Z cichym westchnieniem zajeła ławkę tuż przy oknie, przed czerwonowłosą rówieśniczką. Rzuciła swoją czarną torbę na blat. Kiedy wypakowała już książki i długopis odwróciła się na krześle, opierając ręce na drewnianym oparciu. Przez kilka sekund przyglądała się nieznajomej dziewczynie po czym wyciągneła do niej dłoń.
- Takeshima Ayano. - uśmiechneła się, przedstawiając swą godność.

Stał w bezruchu, obserwując Scarlett. Nie bardzo wiedział co mógł teraz zrobić, toteż wolał na razie poczekać na ruch rudowłosej.
- Jesteś tego pewna? - zapytał słysząc jej głos. - Dasz sobie radę?
Nie dostał odpowiedzi, bo kobieta o własnych siłach skierowała się w stronę drzwi. Już chciał iść odprowadzić nauczycielkę, ale ta rzuciła słowa na pożegnanie i wyszła z sali.
- Dobrze. Zatem zajmijcie swoje miejsca. - odezwał się w końcu, wracając do swojego miejsca za biurkiem. Nie miał zbytnio ochoty rozpoczynać lekcji, gdy w tym samym czasie Scarlett ledwo chodzi przez skręconą kostkę. No, ale cóż mógł poradzić.
Odczekał aż wszyscy usiądą w ławkach, a dopiero potem podniósł się z miejsca.
- Witajcie na pierwszej lekcji z geografii. Dzisiaj nie przeprowadzę żadnej lekcji, bo nie ma to zbytniego sensu. Tak więc mam na imię Sebastian i będę waszym nauczycielem. Będą Wam potrzebne tylko zeszyty, podręczniki mam w szafce, wystarczy jeden na ławkę. Macie jakieś pytania odnośnie przedmiotu?

Kiwnął wszystkim przybyłym na powitanie i bez słowa szybko pokierował się do pierwszej lepszej ławki. Położył ręce na blacie i patrzył w stronę tablicy, dokładniej na nauczyciela, którego wyraz twarzy wskazywał na to, że jednak martwił się trochę o nauczycielkę. Słuchał uważnie tego, co ma do powiedzenia, a kiedy przyszła pora na pytania, odezwał się:
- Nie będę owijał w bawełnę... Czy łatwo dostać u pana pozytywną ocenę? - Zapytał patrząc mu w oczy swoimi dwukolorowymi tęczówkami