Centrum handlowe

Tutaj znajdziecie chyba wszystko. Opisywanie centrum handlowego zajęłoby conajmniej kilka godzin <3
Jest to miejsc, do którego nie wiedzieć czemu dziewczyny uwielbiają przychodzić

Zaledwie skończyły się lekcje, Alexy pojawił się w centrum handlowym, które znajdowało się niedaleko szkoły. O tej godzinie było tu wielu licealistów, chłopak szukał jednak w tłumie konkretnej osoby, swojego brata, który obiecał mu, że dziś już na 100% po lekcjach pójdzie z nim przymierzyć kilka par spodni i obejrzeć nową wystawę butów. Armin chyba jednak zrezygnował z tego jakże fascynującego popołudnia z bratem, mimo tego niebieskowłosy chłopak postanowił jeszcze chwilkę zaczekać na niego przy wejściu, łudząc się, że się pojawi.

Jako że centrum handlowe znajduje się najbliżej szkoły Nathaniel pomyślał że może jest jakaś nikła szansa że znajdzie tutaj Castiela. Choć szczerze nie bardzo się łudził, bo sam też nie przepadał za takimi miejscami, tyle ludzi w jednym miejscu go nie przekonywały, a i za zakupami nie przedał. W sklepach raczej brał tylko klasyczne rzeczy bez przymierzania ciuchów, bo po co skoro znał swój rozmiar najlepiej, uważał też że przymierzanie sterty ciuchów to strata cennnego czasu.
Kiedy zbliżał się do wejścia, zauważył znajomą twarz, trudno nie poznać kogoś o takim kolorze włosów. Może Alexy widział Castiela kiedy wychodził ze szkoły... w każdym razie nie zaszkodzi zapytać pomyślał złotooki. Podszedł do chłopaka i się z nim przywitał:
- Cześć, Alex. Zakupy już po samych lekcjach?

Już po dwóch przesłuchanych piosenkach zupełnie stracił nadzieję, że brat się pojawi. Raz, że nie należał do ludzi cierpliwych, dwa, znał Armina lepiej niż ktokolwiek inny i doskonale wiedział, że to musiałoby być swięto, gdyby ten zrezygnował z wbicia kilku levelów w górę w jednej z ulubionych gier MMO dla spędzenia czasu z bratem.
Właśnie miał zamiar ruszyć się wreszcie z miejsca, kiedy zauważył gospodarza szkoły. Przynajmniej jakaś znajoma twarz. Pomyślał, uśmiechając się serdecznie do chłopaka, jednocześnie zdejmując z uszu słuchawki.
- No cześć! Jak widać, szkoda tylko, że ktoś mnie wystawił. Ale trudno.
Wzruszył ramionami i lekko westchnął, w geście bezradności wobec swojego bliźniaka.
- A Ty co tu robisz? Szukasz czegoś?

- Ktoś Cię wystawił? - zapytał, choć dobrze wiedział że to jego brat bliźniak, który wiecznie siedzi przy laptopie bądź z psp w ręku. Przykre że woli wirtualny świat, niż spędzić trochę czasu ze swoim bratem.
- W sumie to szukam kogoś... Ale tutaj raczej go nie znajdę. W dodatku przez tą całą bieganinę zgłodniałem. Jak można robić taki problem z przyniesienia usprawiedliwień?

Machnął tylko ręką na jego pytanie. Niespecjalnie chciał się żalić na brata, zresztą był prawie pewien, że Nathaniel dobrze wie w czym problem. Uśmiechnął się pod nosem na wspomnienie o usprawiedliwieniu.
- Więc dalej uganiasz się za Castielem?
Powiedział, unosząc brwi w górę i spoglądając na niego znacząco.
- Wiesz, może daj sobie z tym spokój, bo jeszcze ktoś coś sobie pomyśli...
Zaśmiał się.
- A usprawiedliwienia to jego sprawa, chce, żeby Dyrka go wyrzuciła, to niech nie podpisuje.
Wzruszył ramionami. W sumie to sprawa Castiela obchodziła go tyle co zeszłoroczny śnieg, ciekawy był tylko, czy pomiędzy tą dwójką faktycznie było coś 'na rzeczy'.
- Ale mniejsza z tym, mówiłeś, że jesteś głodny? To może cos przegryziemy? Przez tego debila straciłem ochotę na przymierzanie ciuchów...

- Kto sobie coś pomyśli?
Kompletnie nie zrozumiał co Alex miał na myśli w końcu w domysłach nie był dobry.
- Masz rację, dam sobie spokój, choć obiecałem dyrektorce że przywołam go do porządku. No cóż.. kiepski ze mnie gospodarz. - Zaśmiał się złotooki.
Burczenie w jego żołądku opowiedziało za niego na propozycję chłopaka.
- Jak widzisz, a raczej słyszysz, bardzo chętnie bym poszedł coś zjeść. Jest tu coś ciekawego?
Rozejrzał się dookoła, ale kompletnie nie znał się na tym centrum handlowym.

- Noo... Miałem na myśli...
Zmieszał się trochę. No przecież wiadomo co miał na myśli.
- Chodziło o to, że się przyjaźnicie i to czasem z boku dziwnie wygląda, ale mniejsza z tym...
Urwał swoje dziwne domysły, stwierdziwszy, że przesadził... bo pewnie to tylko on odnosił takie wrażenie, widział to co chciał widzieć, albo cokolwiek.
- Hmm, taaak, jest tu gdzieś dobra chińska restauracja... Armin mi mówił, bo mają wifi... Ale nie jestem pewien w którą stronę, długo tu nie mieszkam.
Powiedział, rozglądając się dookoła.
- Chyba tędy, chodźmy.
Wskazał jedną ze stron i ruszył przed siebie.

Uznał że przemilczy to co powiedział niebieskowłosy i tylko się uśmiechnął do niego.
- Twój brat jest niemożliwy - zaśmiał się. - Ale chińszczyzna to dobry pomysł, jak się przejdziemy to pewnie znajdziemy tą restaurację.
Poszedł za szybko za kolegą w poszukiwaniu chińczyka. A w czasie drogi myślał nad tym co mu powiedział Alex, zastanawiał się czy to z nim jest coś nie tak czy ma sam ze sobą problemy i nie potrafi zrozumieć innych ludzi, ostatecznie stanął przy tym drugim w końcu często nie rozumiał zachowań różnych osób.

Miał nadzieję, że uda mu się szybko znaleźć chiński bar, jak na pecha jednak, kręcił się po tym cholernym centrum handlowym i dopiero po kilkunastu minutach, kiedy wpadł na pomysł zajrzenia do informatora, zrozumiał, że szukali nie na tym piętrze co trzeba.
- To już musi być tutaj...
Rzekł wyczerpany tym łażeniem w kółko, kiedy wjechali windą na drugie piętro. Na szczęście ich oczom ukazał się chińczyk, na co Alexy odetchnął z ulgą.
- Nareszcie, siądźmy...
Powiedział, zajmując miejsce przy jednym ze stolików i od razu przeglądając kartę dań.

Kiedy dotarli do chińskiego bar, Nathaniel zajął przy stole miejsce koło niego.
Zapachy docierające z kuchni torturowały jego wygłodniały żołądek.
Zerknął przez ramię Alexa na kartę dań, pomyślał że cokolwiek by zjadł po dniu ciągłego latania nadal byłby głodny Żadna mi nowość... Znowu zaczęło mu burczeć w brzuchu, czuł się zażenowany tym że nie może kontrolować swojego żołądka.
- Chyba mam problemy ze sobą.. zjadłbym całe menu.

Zaśmiał się na słowa Nathaniela.
- Ty tak zawsze? To musi być dość kłopotliwe, ale jak na kogoś kto dużo je jesteś strasznie szczupły.
Powiedział jak zwykle co mu ślina na język przyniosła, po czym dopiero zaczął zastanawiać się, czy Nath nie odbierze stwierdzenia tego faktu jako komplement.
- Ja tam zadowolę się małym chińskim makaronem.
Powiedział, po czym podał mu menu i zaczął grzebać w torbie w poszukiwaniu portfela.
- Zamówisz?
Dodał po chwili, podając mu pieniądze.

Odwrócił wzrok od niebieskowłosego. Jego problem wiecznego głodu faktycznie był dość kłopotliwy.
- Niestety zawsze.. Dzisiaj w szkole zjadłem 5 kanapek, a teraz umieram. To jest patologiczne, no jestem trochę za chudy, ale jak widzisz nic nie mogę z tym zrobić.
Wziął od Alexa pieniądze.
- Spoko, zamówię.
Poszedł do baru złożyć zamówienie. Po chwili wrócił do stolika niosąc niestabilnie tackę z chińskim makaronem dla Alexa oraz smażonym ryżem z warzywami i wegetariańskimi sajgonkami, wziął też dwie filiżanki zielonej herbaty. Czuł że już je wylewa, ale w ostatniej chwili udało mu się położyć tackę na stół.
- Po małych komplikacjach udało mi się przynieść jedzenie.
Uśmiechnął się do Alexa promiennie i usiadł do stołu.

Nathaniel poszedł po zamówienie, a Alexy rozejrzał się dookoła. Chłopak sprzedający mrożony jogurt w okienku obok to było niezłe ciacho, a niebieskowłosy miał wrażenie, że właśnie się do niego uśmiechnął. Ta, już - to było zbyt piękne by mogło by prawdziwe - życie geja nie jest niestety usrane różami.
- Pysznooości!
Powiedział, widząc, że Nathaniel zbliża się z jedzeniem. Aż głośno zaburczało mu w brzuchu i kiedy tylko wziął swoją porcję, złapał za pałeczki by zacząć ze smakiem wpierdzielać smażony makaron.

Gdy przysiadł zaczął pałaszować swoje sajgonki, kiedy skończył je jeść chciał już zabrać się za swój ryż z warzywami, ale uznał że najpierw zapyta kolegi dlaczego się tak rozglada dookoła.
- Alex, za kim się tak oglądasz?
Pomyślał że może jeszcze ma nadzieję że jego brat przyjdzie, ale ta możliwość wydawała mu się raczej nieprawdopodobna.

- Oglądaaam? Hm?
Utkwił wzrok w Nathanielu. Noo, trzeba przyznać, że blondyn był spostrzegawczy, ale przecież Alexy nie mógł mu powiedzieć o co chodziło, jeszcze naraziłby się na niesławę!
- Noo, w sumie... Mam ochotę na jogurt!
Wydukał w końcu, uśmiechając się szeroko. Miał jednak nadzieję, że nie ma na twarzy choćby nieznacznego rumieńca.

- W sumie na deser znajdzie się jeszcze miejsce..
Spojrzał na stoisko z bubble tea i resztą, bo chyba na to Alexy się patrzył tak namiętnie, nie miał pojęcia że można się tak wpatrywać tylko z powodu jogurtu.
- Nie lubię słodyczy, ale jogurt to co innego. Myślisz że jest truskawkowy?

W końcu razem z Arshanel stanęli przed wielgaśnymi drzwiami Centrum handlowego. Kiedy tak na nie patrzył, to przypomniał sobie jak Alexy go jeździ, gdy ten wpieprza tonę frytek przed kompem... Zawsze mówił to samo "Armin, masz dupę jak drzwi od galerii handlowej". Armin na to tylko wzruszał ramionami i zakładał słuchawki, by już nie słyszeć tego jego gadania.
- No, to jesteśmy na miejscu. - Robiąc kolejny krok sprawił, że "wrota" otworzyły się. Oczywiście wszedł pierwszy. Przez głowę mu nie przeszło, żeby przepuścić dziewczynę jako pierwszą. Oczywiście gdy był już w środku, w oczy rzucił mu się wielki sklep z grami komputerowymi. Spojrzał w jego stronę z zamiłowaniem w oczach, nawet nie zwracając uwagi na Arshanel

Uśmiechnęła się, stając przed wielkimi drzwiami i ruszyła za Arminem. Kierując się za jego wzrokiem, dotarła do wystawy sklepu z grami komputerowymi. Dalej się uśmiechając, podeszłą do drzwi.
- Wchodzimy?
Zapytała, czekając na czarnowłosego.

Widząc, że Arshanel chyba nie ma nic przeciwko jego dziwnym fixom, podszedł do niej kilka kroków. Też pytanie! No pewnie, że nie było innej opcji, w końcu można by się troszkę zapoznać z cenami i tak dalej~ Nie żeby ich nie znał, ale każdy kontakt z grami, to dobry kontakt.
- No pewnie! - Chwycił ją za rękę i od razu wszedł do sklepu. Na wstępie tylko kiwnął głową do kasjera, jakby już bardzo dobrze go znał, po czym zaczął iść przed siebie.
- W sumie chcę sobie kupić jedną grę, wiesz? - Powiedział po chwili łapiąc do ręki "Lego Lord of the rings"... Taaa... Zaiste epicka była ta gra. I te banany lecące we wszystkie strony... Z drugiej strony wisiały różne słuchawki. Przez chwilę wodził po nich wzrokiem , uśmiechając się.
- Chociaż z drugiej strony wolałbym coś bardziej "epickiego", wiesz... A ty jakie najbardziej lubisz gry? Masz jakąś jedną ulubioną? - Zapytał po chwili

Uśmiechnęła się lekko po czym przeleciała wzrokiem po półkach zapełnionych grami. Westchnęła cicho, tak że sama tego nie słyszała, po czym spojrzała na kasjera.
- Dobry.
Przywitała się i spojrzała na trzymaną przez jej towarzysza grę. Przeczytała tytuł i i zastanowiła się. Nie słyszała o niej nigdy - to pewne. Następnie, spojrzała na słuchawki by ponownie się zastanowić.
- Nie, nie mam ulubionej. Gram w to, co mi w ręce wpadnie.
Odpowiedziała cicho, rozglądając się po sklepie.

Większość ludzi zazwyczaj jest ograniczona tylko do jednej ulubionej gry i jednego ulubionego gatunku, jak widać Arshanel wyróżniała się od większości pod tym względem.
- Uh.. Szkoooda. Może byś mi coś poleciła - Powiedział chłopak, odkładając trzymaną grę na miejsce. Zrobił jeszcze kilka kroków w przód, po czym pewnym ruchem ręki złapał za kolejną grę. Tym razem był pewien, że to ta jedyna... idealna... piękna... po prostu Tomb Raider Anniversary.
- Tą dziunię na pewno znasz - Wyszczerzył się do Arsh, po czym zaczął iść w kierunku kasy.
- Masz tutaj jeszcze coś do zobaczenia? Ja mam już wszystko co chciałem.

Uśmiechnęła się lekko i pokręciła głową. Ruszyła za Arminem do kasy, rozglądając się jeszcze, by nic nie przegapić. Zastanawiała się nad zakupem nowych słuchawek, ale zrezygnowała - pieniądze trzeba oszczędzać. Nie wiedziała jeszcze na co odkłada kasę, ale na pewno kiedyś się dowie.

Zapłacił, wyszedł... Gdy znaleźli się już poza terenem sklepu, Armin rozejrzał się po okolicy i jakby miał kolejny pomysł w głowie spojrzał podniecony na dziewczynę
- Jest jakieś miejsce, gdzie chcesz iść? - Zapytał mrużąc oczy z uśmiechu. Miał zamiar pójść sobie z nią do miejsca, gdzie mają najlepszy mrożony jogurt ja świecie!~ BoboQ było właśnie tym miejscem.

Wychodząc, zadzwonił jej telefon. Gestem ręki poprosiła Armina by chwilę poczekał, a sama oddaliła się trochę, odbierając połączenie. Kto by pomyślał że jej ojciec potrafi dzwonić w takich momentach. Podobno był w pracy, a tam nigdy nic nie robi, prócz pracowania oczywiście. Przynajmniej tak kiedyś mówił...
- Halo? Nie, już wyszłam. Nie musisz, sama wrócę, jeśli chcesz. Ale po co?
Mówiła do słuchawki i westchnęła.
- Będę u was za godzinę, dobra?
Miała nadzieję, że na tyle czasu się zgodzi. Ojciec chciał widzieć Nelę akurat dzisiaj, akurat teraz i oczywiście wyszedł z pracy wcześniej by odwieźć ją do domu samochodem. Westchnęła cicho, rozłączając się i wracając do czarno-włosego maniaka gier.
- Przepraszam, ojciec dzwonił.
Mruknęła. Widać, że niezbyt lubiła swojego opiekuna.
- Prowadź, mam godzinę. Spędźmy ten czas jak najprzyjemniej się da.
Poprosiła, gotowa do drogi poprzez następne sklepy i co się jeszcze znajdzie.